Dual SIM to zaprojektowane kilka lat temu przez inżynierów rozwiązanie, które pozwala na korzystanie w jednym telefonie z dwóch osobnych kart SIM, a co za tym idzie posiadanie w jednym urządzeniu dwóch niezależnych linii telefonicznych. Najbardziej skorzystają z na nim osoby, które muszą mieć dostęp do dwóch linii telefonicznych, jednak nie chcą posiadać kilku smartfonów lub co chwilę zmieniać kart w jednym telefonie.
Do czego przyda się Dual SIM?
To rozwiązanie bardzo przydatne na przykład wtedy, gdy posiadamy osobne numery prywatny i służbowy i nie chcemy nosić ze sobą kilku telefonów komórkowych. Mamy wtedy pewność, że żadne ważne połączenie nas nie ominie.
Może się też przydać osobom, które mieszkają na obszarze, w którym nie wszystkie sieci komórkowe mają idealny zasięg — wówczas można łatwiej przełączać się między różnymi operatorami bez zmiany karty wewnątrz telefonu.
Z telefonów z Dual SIM chętnie korzystają też osoby, które często wyjeżdżają za granicę. Pozwala to korzystać z telefonu bez zmiany karty także po wyjeździe poza obszar UE. W jednym z gniazd telefonu można przecież zainstalować kartę lokalnego operatora telekomunikacyjnego. Najczęściej wychodzi to znacznie taniej niż korzystanie z roamingu.
Posiadanie smartfona z Dual SIM sprawdza się także wtedy, kiedy chcemy korzystać z dwóch abonamentów w jednym telefonie. Jeden na rozmowy, drugi na przykład na Internet. Pozwala to też łatwo przetestować możliwości konkretnego operatora, zanim zdecydujemy się na pełne przejście na jego usługi, bez ryzyka, że na jakimś obszarze zostaniemy bez zasięgu sieci.
Dual SIM – jak to wygląda w praktyce?
Choć kiedyś Dual Sim było domeną jedynie najdroższych smartfonów i to do tego specjalnie oznaczonych, teraz praktycznie każdy ma możliwość zamontowania kilku kart SIM. Z reguły jest to gniazdo na dwie karty typu nano SIM, o rozmiarach 12,3 × 8,8 mm. Występują one jako podwójne, czyli po dwóch stronach kieszonki, jedno za drugim w wyjmowanej kieszonce lub ułożone obok siebie, ewentualnie jako dwa całkowicie osobne gniazda. W smartfonach starego typu znajdziemy jeszcze gniazda innych typów, np. micro SIM lub rozwiązanie hybrydowe, które pozwala zamontować dwie karty SIM albo jedną SIM i jedną kartę pamięci w miejscu na drugą kartę operatora sieci.
Nieco inaczej kwestię tę rozwiązano w najnowszych iPhone’ach (i kilku innych flagowych telefonach), które także obsługują Dual SIM — odbywa się to poprzez wirtualną kartę eSIM. Nie ma tam fizycznego gniazda na kartę, nie potrzebują one zatem małego kawałka plastiku z chipem niezbędnego w większości innych modeli. W tych telefonach połączenie z operatorem jest kwestią cyfrowego zapisu wewnątrz urządzenia. Są też modele mieszane, które posiadają zarówno gniazda eSIM jak i nano SIM.
Jak działa Dual SIM?
W tym momencie są trzy technologie Dual SIM obecne w telefonach na rynku. Dwie pierwsze stosowane w większości nowych telefonów dostępnych w sklepach, trzecia była powszechniej stosowana kiedyś, obecnie praktycznie już nie występuje.
Aktywny Dual SIM – tego typu rozwiązanie znajdziemy w najdroższych nowych smartfonach, kosztujących zwykle grubo powyżej 1,5 tys. złotych (choć są wyjątki). Urządzenia te charakteryzują się tym, że mają dwie osobne anteny do łączności z siecią komórkową, każda z nich jest przyporządkowana do oddzielnej karty SIM i są one aktywne przez cały czas. Kiedy prowadzimy rozmowę na jednym numerze, a ktoś inny dzwoni na drugi numer, posiadacz telefonu może zawiesić to pierwsze połączenie i odebrać połączenie przychodzące na drugi numer.
Stand-by Dual SIM – jest to dużo prostsze technicznie rozwiązanie (i dlatego najpopularniejsze), z tego względu jest spotykane głównie w budżetowych telefonach Dual SIM. W smartfonie znajduje się jedna, wspólna antena przeznaczona do obsługi obu kart – działa to na takiej zasadzie, że w chwili, gdy przychodzi połączenie na jeden z numerów drugi, zostaje na ten czas zdezaktywowany.
Kiedyś stosowano też pasywny Dual SIM – w telefonie znajdowały się co prawda dwie karty SIM, jednak w danym momencie można było użytkować tylko jeden numer. Jeśli chcieliśmy przełączyć na drugi, trzeba było to zrobić ręcznie w ustawieniach telefonu. W telefonach firmy Microsoft stosowano też rozwiązanie o nazwie dual SIM Smart. Polegało ono na tym, że jeśli w trakcie rozmowy zadzwonił do nas ktoś na drugiej linii, to jego połączenie było automatycznie przekierowywane na pierwszą linię (dzwoniący nie słyszał sygnału wyłączonego telefonu, a sygnał zajętości).
Rozwiązania alternatywne
Co ciekawe z rozwiązań Dual SIM mogą skorzystać także użytkownicy niektórych telefonów, które formalnie nie spełniają wymogów tej technologii, ale z jakichś powodów tego potrzebują. W tym celu należy użyć urządzenia zewnętrznego, którym jest adapter Dual SIM. Zastosowanie takiego adaptera wymaga jednak sporej wiedzy technicznej i pewnych umiejętności manualnych. Adaptery takie wymagają bowiem często przycięcia kart (jest w nich miejsce na same chipy) i nie pozostają też bez wpływu na wygląd całego smartfona, gdyż druga karta często jest montowana na zewnątrz telefonu.
Czy Dual SIM ma wady?
Choć Dual SIM jest rozwiązaniem, które daje smartfonowi kilka nowych i przydatnych możliwości, warto pamiętać, że nie jest ono pozbawione wad. Najbardziej dotkliwą jest szybszy drenaż baterii, kiedy korzystamy z dwóch kart naraz. Tego niestety nie da się uniknąć, ponieważ dwa systemy równocześnie działających anten, muszą zużywać więcej energii.
Inną wadą spotykaną jedynie w telefonach hybrydowych jest to, że mamy do wyboru albo korzystanie z dwóch linii telefonicznych, albo z jednej karty SIM i jednej karty pamięci. Nie się natomiast korzystać z dwóch kart SIM i karty pamięci naraz. Generalnie jednak zalety Dual SIM z pewnością górują nad jego wadami. Warto też oczywiście zdawać sobie sprawę z tego, że w telefonach obsługujących dwie linie telefoniczne, zawsze można korzystać tylko z jednej karty, drugi slot pozostaje wówczas pusty.
Tomasz Sławiński
KOMENTARZE (0) SKOMENTUJ ZOBACZ WSZYSTKIE