Gogle wirtualnej rzeczywistości to zwykle bardzo zaawansowane technologicznie urządzenie, które pozwala posiadaczowi wejść do świata najnowocześniejszej cyfrowej rozrywki.
Korzystając z takich gogli, możesz doświadczyć niesamowitych przygód, podróżować w czasie i wirtualnej przestrzeni, a nawet tworzyć własne światy i postacie. Większość modeli tych urządzeń została zaprojektowana tak, by być łatwymi w użyciu, mieć kompatybilność z wieloma innymi urządzeniami i aplikacjami, a także zapewniać wysoką jakość obrazu i dźwięku.
Warto jednak mieć na uwadze, zwłaszcza przed zakupem, że istnieją różne rodzaje gogli VR, które oferują odmienne poziomy interakcji i jakości obrazu. Niektóre z tych urządzeń wymagają podłączenia do komputera lub konsoli, inne są samodzielne i działają na wbudowanym systemie operacyjnym. Niektóre gogle VR mają wbudowane kontrolery ruchowe, inne korzystają z zewnętrznych akcesoriów lub śledzenia ruchu ciała. Część z tych urządzeń ma wbudowane głośniki i mikrofony, inne wymagają podłączenia słuchawek i mikrofonu. Wreszcie część modeli gogli ma szerokie pole widzenia i wysoką rozdzielczość, inne mają to pole bardzo zawężone, a gęstość pikseli jest w nich niewielka. Wybór gogli VR zależy od naszych preferencji, ale też oczywiście budżetu i celu użytkowania.
Istnieje jednak kilka kluczowych cech tego typu urządzeń, które wyznaczają ich możliwości i sprawiają, że to właśnie na ich podstawie najlepiej dobierzemy urządzenie najodpowiedniejsze dla siebie.
Gogle samodzielne czy wymagające podłączenia do komputera?
Samodzielny zestaw gogli VR to taki, który nie wymaga podłączenia do komputera ani innego urządzenia, aby działać. Zawiera on wszystkie niezbędne elementy, takie jak procesor, pamięć, bateria, żyroskop, akcelerometr i wyświetlacz. Taki zestaw jest łatwy w użyciu i przenoszeniu, ale ma też pewne ograniczenia. Na przykład, jakość grafiki i dźwięku może być niższa niż w przypadku zestawu podłączonego do komputera. Ponadto samodzielny zestaw gogli VR ma ograniczony czas pracy na baterii (wymagającej ładowania) i może się szybko nagrzewać.
Osobną grupą są mobilne zestawy, które nie mają własnej elektroniki, a wykorzystują smartfon jako źródło obrazu i dźwięku, a także jako czujnik ruchu. Są tanie i łatwe w użyciu, ale mają ograniczone możliwości i niską jakość grafiki.
Z kolei gogle, które wymagają podłączenia do komputera, to taki sprzęt, który korzysta z mocy obliczeniowej i pamięci komputera, aby wyświetlać obrazy i dźwięki w wirtualnej rzeczywistości. Taki zestaw ma zwykle lepszą jakość grafiki i dźwięku niż urządzenie samodzielne, ale wymaga też dodatkowych kabli i akcesoriów. Ponadto, taki zestaw jest mniej mobilny, cięższy i może być trudniejszy w konfiguracji i obsłudze.
Trzeba też pamiętać, że w zależności od modelu gogli, które wymagają podłączenia do PC, komputer musi spełniać różne, często wyśrubowane wymagania sprzętowe (co znacznie podnosi koszty takiego zestawu). Zależą one również od tego, jakie treści chcemy oglądać w VR. Niektóre aplikacje i gry są bardziej zasobożerne niż inne pod względem grafiki, dźwięku i interakcji. Na przykład stworzona specjalnie dla świata wirtualnej rzeczywistości gra Half-Life: Alyx, jest znacznie bardziej wymagająca pod względem sprzętowym, niż zwykły film 360 stopni, który obejrzymy na praktycznie każdych, nawet najtańszych goglach. Aby cieszyć się grami w wirtualnej rzeczywistości na wysokich ustawieniach graficznych, potrzebujemy bardzo wydajnej karty graficznej, szybkiego procesora i pamięci RAM na poziomie minimum 32 GB, a to oznacza, iż musimy się liczyć z dodatkowymi i to niemałymi kosztami.
Niezaprzeczalnym atutem gogli podłączanych do komputera prócz jakości obrazu jest jednak to, że oferują też większy wybór gier i aplikacji, które są specjalnie zaprojektowane pod taki system.
Rozdzielczość ekranów w goglach VR
Rozdzielczość ekranów gogli VR ma duże znaczenie dla jakości doświadczenia wirtualnej rzeczywistości. Im wyższa rozdzielczość, tym lepsza ostrość i szczegółowość obrazu, co wpływa na większe wrażenie zanurzenia się w cyfrowym świecie i jego realizm.
Rozdzielczość ta jest podawana w pikselach na każde oko i zależy od modelu urządzenia. Na przykład, gogle Oculus Quest 2 oferują rozdzielczość 1832 x 1920 pikseli na każde oko. Z kolei gogle HTC VIVE Cosmos mają rozdzielczość 1440 x 1700 pikseli na każde oko. Najlepsze gogle mają rozdzielczości powyżej 2448 x 2448 pikseli na oko, co gwarantuje płynny, wyraźny obraz. Wysoki parametr tego typu zawsze pozwala na lepsze odtworzenie kolorów, tekstur i efektów świetlnych, co sprawia, że świat wirtualny wygląda bardziej naturalnie i atrakcyjnie.
Ma to też wpływ na komfort użytkowania i zmniejszenie zmęczenia wzroku. Dzięki dużej gęstości pikseli można uniknąć niechcianego efektu Screen Door, który polega na widoczności przestrzeni między pikselami. Efekt ten psuje jakość obrazu i może powodować nudności lub bóle głowy. Wysoka rozdzielczość ekranów gogli VR jest więc jednym z kluczowych czynników decydujących o jakości gier i materiałów w wirtualnej rzeczywistości.
Technologia śledzenia ruchów
Śledzenie ruchów w goglach wirtualnej rzeczywistości jest niezbędne, aby zapewnić użytkownikowi głębokie i realistyczne doznania w wirtualnym świecie. Istnieją różne metody i technologie, które umożliwiają monitorowanie ruchów i położenia głowy i ciała użytkownika, a także jego wzroku i gestów. Niektóre z nich to:
Systemy śledzenia ruchu, które wykorzystują czujniki, kamery, lasery lub pola magnetyczne, aby określić położenie i orientację użytkownika w przestrzeni. Systemy te mogą być zewnętrzne lub wbudowane w gogle VR. Przykładem systemu zewnętrznego jest HTC Vive, który używa dwóch stacji bazowych emitujących wiązki laserowe, które są odbierane przez fotodiody na goglach i kontrolerach. Przykładem systemu wbudowanego jest Oculus Quest, który używa czterech kamer na goglach, które analizują obraz otoczenia i porównują go z wcześniej zapisanymi mapami pomieszczeń.
Systemy śledzenia wzroku, które wykorzystują specjalne kamery lub diody LED, aby mierzyć kierunek i ruch gałek ocznych użytkownika. Systemy te pozwalają na określenie punktu skupienia wzroku użytkownika na ekranie, a także na sterowanie komputerem za pomocą wzroku. Przykładem systemu śledzenia wzroku jest Tobii Eye Tracker, który jest montowany pod monitorem lub wbudowany w gogle VR. System ten może być używany do badań nad użytecznością interfejsu graficznego, neuromarketingu, psychologii czy medycyny.
Systemy śledzenia gestów, które wykorzystują kamery, czujniki lub kontrolery ruchu, aby rozpoznawać i interpretować gesty użytkownika. Systemy te pozwalają na interakcję z wirtualnym światem poprzez wykonywanie naturalnych ruchów dłoni lub całego ciała. Przykładem systemu śledzenia gestów jest Leap Motion, który jest montowany na goglach lub na biurku i wykorzystuje dwie kamery podczerwieni, aby śledzić ruchy dłoni i palców użytkownika.
Typowe gogle VR z kontrolerami ruchu do trzymania w rękach. Fot. Unsplash
Ceny gogli wirtualnej rzeczywistości
Jak kształtują się ceny urządzeń tego typu i jaki mają one wpływ na ich jakość? Ceny tego sprzętu zależą od wielu czynników, takich jak marka, przeznaczenie, rozdzielczość ekranu, częstotliwość odświeżania, pole widzenia, czujniki, pamięć wbudowana, dźwięk czy złącza.
Im lepsze parametry techniczne i większe możliwości, tym oczywiście wyższa jest ich cena. Na rynku można znaleźć gogle do PC, do smartfonów lub samodzielne, które nie wymagają dodatkowych urządzeń. Ich ceny wahają się od kilkudziesięciu do kilku lub nawet kilkunastu tysięcy złotych. Na przykład, gogle VR Oculus Meta Quest 3 128GB kosztują około 3200 zł i oferują wysoką rozdzielczość ekranu (4128 x 2208), częstotliwość odświeżania 90 Hz, pole widzenia 110 stopni i wbudowaną pamięć 128 GB. Natomiast gogle VR Bobovr Z6 z wbudowanymi słuchawkami i pilotem Bluetooth można kupić za około 200 zł i mają niższą rozdzielczość ekranu (zależną od smartfona), częstotliwość odświeżania 60 Hz i pole widzenia 110 stopni. Ceny gogli VR mają więc wpływ na ich jakość, ale nie oznacza to, że tańsze modele są gorsze. Wszystko zależy od tego, jakie są oczekiwania i potrzeby użytkownika oraz do czego ma służyć wirtualna rzeczywistość.
Na co jeszcze zwrócić uwagę przy zakupie gogli VR?
Kompatybilność i dostępność treści. Przed zakupem zestawu należy sprawdzić, czy jest on kompatybilny z urządzeniem, z którego chcemy wraz z nim korzystać, np. smartfonem, komputerem lub konsolą. Niektóre zestawy wymagają specjalnych aplikacji lub oprogramowania do działania. Ponadto warto zorientować się, jakie treści są dostępne dla danego zestawu, np. gry, filmy, edukacja czy rozrywka. Niektóre treści są uniwersalne i działają na różnych platformach, a niektóre są dedykowane dla konkretnych zestawów lub systemów operacyjnych.
Ergonomia i wygoda użytkowania. Zestaw do wirtualnej rzeczywistości powinien być dobrze dopasowany do głowy użytkownika, nie powodować dyskomfortu ani ucisku. Powinien być też lekki i stabilny, aby nie obciążać szyi ani nie spadać z głowy podczas ruchów. Ważne jest również, aby zestaw miał odpowiednią wentylację i regulację temperatury, aby zapobiec przegrzaniu się urządzenia lub zaparowaniu się soczewek. Niektóre zestawy mają regulowane paski lub systemy mocowania, które ułatwiają dopasowanie do różnych rozmiarów i kształtów głowy.
Tomasz Sławiński
KOMENTARZE (0) SKOMENTUJ ZOBACZ WSZYSTKIE