W jakim systemie plików sformatować pendrive?

Istnieje kilka różnych sposobów przenoszenia plików z urządzenia na urządzenie, ale ciągle nadal głównym, choć być może wcale nie tak wygodnym, jak przenoszenie bezprzewodowe, pozostaje użycie pendrive. Kiedyś, gdy prawie wszyscy posiadali komputery z systemem Windows, nie nastręczało to żadnych trudności. Wystarczyło skopiować pliki i przenieść je na inne urządzenie.

Dziś sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Wiele osób posiada laptopy i komputery stacjonarne Apple (a także np. z Linuxem), które używają innego systemu plików niż Windows, w efekcie pendrive sformatowany w nieodpowiedni sposób w jednym urządzeniu nie będzie mógł być odczytany na drugim. O ile bowiem istnieje coś takiego jak zgodność formatów na poziomie samych plików, to jednak sposób, w jaki zostały one zapisane i sformatowane, jest różny w poszczególnych systemach i bywa niekompatybilny.

Systemy plików – czym się od siebie różnią?

System (format) plików to w maksymalnym uproszczeniu sposób, w jaki zostaną one zapisane na dysku. Główne systemy operacyjne dostępnych na rynku komputerów posiadają własne, różniące się między sobą systemy plików. Zostały one opracowane tak, by w maksymalnym stopniu wykorzystywać możliwości i specyfikę danego systemu operacyjnego. Na szczęście istnieją systemy plików, które mogą zostać odczytane na bardzo różnych urządzeniach i praktycznie we wszystkich systemach. Do najważniejszych systemów plików, jakie obecnie możemy spotkać na różnych urządzeniach, należą:

FAT32

To jeden z najstarszych i najbardziej wszechstronnych formatów, którego główną zaletą jest ogromna kompatybilność z różnymi urządzeniami. Pliki zamieszczone na dysku sformatowanym w tym formacie plików odczytamy zarówno na Windows (w wersjach od 98 i nowszych), macOS (także wcześniejsze wersje OS X), na smartfonach z systemem Android, a także na komputerach z Linuxem, w większości konsol do gier, telewizorów, aparatów foto. Wadą tego formatu plików jest to, że nie daje on możliwości nadawania uprawnień dostępu oraz przede wszystkim ograniczony rozmiar przesyłanych pojedynczych plików, który wynosi zaledwie 4GB. Nie nadaje się zatem do zastosowania dużych pendrive’ach i przy transferze plików o bardzo dużych rozmiarach na przykład dłuższych filmów w 4K.

exFAT

Tak jak poprzedni, także i ten format plików został stworzony przez Microsoft. Celem jego wdrożenia było wyeliminowanie głównej wady, jaką stało się z czasem ograniczenie wielkości obsługiwanych plików do 4GB. Przy okazji usunięto też inny problem, który polegał na tym, że w poprzedniej generacji był też limit ilości elementów w jednym katalogu. W exFAT tego nie ma. Ten system plików powinien być kompatybilny z urządzeniami pracującymi pod kontrolą Windows (od wersji XP), macOS, Linux (od jądra 5.4), Androida, z aparatami foto, urządzeniami PVR, i np. telewizorami. Niestety to tylko teoria, gdyż ciągle można natrafić na losowe sprzęty tego typu, które nie rozpoznają pendrive sformatowanego w tym standardzie.

NTFS

To w tym momencie domyślny format plików w systemach opartych o Windows. W zasadzie nie jest kompatybilny z innymi formatami, natomiast może się przydać przy przenoszeniu plików z komputera z Windows na inny komputer pracujący pod kontrolą Windows. W większości przypadków próby przeniesienia plików na sprzęt z innym systemem, dyski sformatowane w tym formacie mogą okazać się bezużyteczne – albo będą kompletnie nie do użytku (nie zostaną w ogóle wykryte), lub w najlepszym przypadku pozwolą tylko na odczytanie zawartości (lub format na nowo, czyli całkowite skasowanie zawartości bez jej odczytania). Nie będzie można natomiast nic na nich zapisać w razie potrzeby.

EXT4

To z kolei system plików przygotowany dla komputerów pracujących pod kontrolą Linuksa. Formatowanie z jego pomocą pendrive ma sens tylko wtedy, gdy będziemy przenosić zawartość jedynie między urządzeniami pracującymi pod kontrolą tego właśnie systemu. W przeciwnym razie dysk nie zostanie w ogóle rozpoznany.

HFS+

Jest to system plików używany przez firmę Apple, zastąpił stosowany kiedyś starszy format HFS (Hierarchical File System) jako główny system plików wykorzystywany w komputerach iMac oraz różnych typach sprzętu z zainstalowanym systemem operacyjnym macOS. HFS+ obsługuje znacznie większe pliki (adresy bloków alokacji mają długość 32 bitów zamiast 16 bitów) niż HFS oraz korzysta z Unikodu przy zapisywaniu nazw plików, oraz folderów. Nazwy plików w HFS+ mogą mieć maksymalną długość 255 znaków, tymczasem w HFS mogły mieć ich maksymalnie 31. Pliki zapisane na dyskach sformatowanych przy użyciu tego systemu, nie będą mogły być odczytane nigdzie poza komputerami i urządzeniami Apple.

W jakim systemie plików sformatować pendrive?

Jeśli chcemy mieć pewność, że plik zapisany na dysku będzie można odczytać na dowolnym urządzeniu (a przy okazji wielkość tego pliku nie przekroczy 4GB), wówczas należy skorzystać ze sprawdzonego formatu FAT32. Oferuje on największą kompatybilność.

Jeśli natomiast chcemy przenieść pliki większe niż 4GB, nie wiemy jednak pod jakim systemem pracuje komputer lub urządzenie odbiorcy, najlepszym rozwiązaniem będzie exFAT (format ten sprawdzi się też doskonale przy przenoszeniu plików pomiędzy komputerami z Windows od XP w górę). Niestety tak jak wspomniałem wcześniej, nie ma 100% pewności, iż zadziała.

Gdy korzystamy wyłącznie z ekosystemów danej marki, chcemy przenosić dane z jednego komputera iMac na inny z logo nadgryzionego jabłka lub iPhone’a, najlepiej jest skorzystać z systemu plików rekomendowanego przez tę właśnie firmę. Pozwoli to w pełni wykorzystać wszystkie funkcje i udogodnienia, jakie dany system oferuje, często wykraczające poza to, co z najdziemy w FAT32 lub exFAT.

Tomasz Sławiński