Wi-Fi Direct. Najprostszy sposób na szybkie przesyłanie plików bez kabli

Czym jest Wi-Fi Direct

To standard przesyłania plików – jak sama nazwa wskazuje „bezpośredniego”, bez użycia routera lub punktu dostępowego. Jednym z największych nieporozumień dotyczących tej technologii, jest powszechne przekonanie użytkowników, że by przesyłać materiały, urządzenia muszą być w tej samej sieci Wi-Fi, tymczasem jest dokładnie odwrotnie – nie muszą. Nie muszą być w ogóle w żadnej sieci – warunkiem jest jedynie to, że funkcja ta na obu urządzeniach jest włączona, co od roku 2011 (momentu, kiedy system Android Google zaczął ją oficjalnie wspierać) jest coraz powszechniejsze. Obecnie praktycznie wszystkie nowe telefony mają możliwość transferu danych w ten sposób.

Do czego można użyć Wi-Fi Direct

Do przesyłania danych między urządzeniami znajdującymi się w pobliżu – mogą to być praktycznie wszystkie pliki, w tym skompresowane foldery, zdjęcia, filmy czy muzyka. Zasięg połączenia to aż 100 metrów (większy ma tylko Bluetooth 5.0) z prędkością do 250 Mb/s. Dla porównania popularne przesyłanie za pomocą sieci NFC pozwala na transfer z szybkością zaledwie 424 Kb/s na odległość do 20 cm.

Co ważne Wi-Fi Direct użyjemy nie tylko do transferu plików między smartfonami. Funkcję tę obsługują także drukarki (do których wprost ze smartfona prześlemy pliki do wydruku), ale też tablety, a nawet niektóre telewizory.

Zalety Wi-Fi Direct

Jedną z najważniejszych zalet Wi-Fi Direct to względnie duże bezpieczeństwo, zwłaszcza w komunikacji między smartfonami. Sieć Bluetooth pod tym względem jest dużo bardziej wrażliwa na ataki hakerów. Wszystko dzięki protokołowi WPA2 a w najnowszych urządzeniach WPA3. Nieco mniej bezpiecznie (co nie znaczy, że niebezpiecznie) jest z połączeniami z urządzeniami typu telewizory czy drukarki. Wynika to z prostego faktu – ich producenci nie przywiązują aż tak dużej wagi do zabezpieczenia sieciowego tych urządzeń, gdyż zwyczajnie nie są one przedmiotem licznych ataków.

Kolejnym atutem połączeń tego typu jest bezkonkurencyjna szybkość transferu, co będzie miało znaczenie, zwłaszcza jeśli zechcemy przesyłać duże pliki (np. filmy) lub streamować wideo. Wi-Fi Direct — jak wspomniałem wcześniej — umożliwia przesył danych z prędkością do 250 Mb/s. Najnowszy Bluetooth 5.0, który dopiero upowszechnia się na smartfonach, choć ma nieco większy zasięg, to pozwala na transfer z prędkością od 2 do 50 Mb/s, a więc wielokrotnie wolniej.

Niepodważalnym atutem Wi-Fi Direct jest uniwersalność i kompatybilność. Połączyć można ze sobą wiele urządzeń – od smartfonów po konsole do gier i co najważniejsze różnych marek. Sieć jest kompatybilna wstecz, więc bez problemu sparujemy także i urządzenia obsługujące starsze typy sieci Wi-Fi, także różne wersje systemów operacyjnych na poszczególnych urządzeniach nie są tu problemem. Żadna inna technologia nie oferuje aż tak wiele możliwości łączenia sprzętu różnych producentów i przeznaczenia.

Wygoda. Przesyłanie z użyciem Wi-Fi Direct nie wymaga żadnej fachowej wiedzy ani przygotowań. Inicjacja transferu jest bardzo prosta i podobna na niemal każdym urządzeniu, które tę funkcję obsługuje. Nie wymaga też specjalistycznej konfiguracji, co przy innych rodzajach transferu może być przeszkodą, zwłaszcza dla mniej zaawansowanych użytkowników.

Transfer jest na tyle szybki, ze umożliwia wygodne strumieniowanie wideo, na przykład rzutowanie filmu z komputera stacjonarnego wprost na ekran telewizora bez użycia kabli. Jest to niezwykle wygodne, zwłaszcza jeśli komputer stoi daleko od odbiornika TV i połączenie ich kablem byłoby trudne.

Wady Wi-Fi Direct

Wady bezpośrednich połączeń tego typu są bardzo podobne do ogólnych słabych punktów wszystkich sieci Wi-Fi, zwłaszcza tych starszych generacji. Do najważniejszych należą:

• Podatność na zakłócenia – zarówno ze strony innych sieci, jak i przeszkód fizycznych, chociażby ścian.
• Spadek szybkości transferu wraz ze wzrostem odległości urządzeń od siebie.

Jak przesłać plik za pomocą Wi-Fi Direct?

Symbol oznaczający, że urządzenie obsługuje Wi-Fi Direct

Bezpośrednie łączenie urządzeń za pomocą sieci Wi-Fi jest niezwykle proste. Jeśli to my chcemy wysłać plik i nasz telefon ma tę funkcję, wystarczy wejść do podstawowego menu ustawień, odszukać funkcję „Wi-Fi” wejść tam i znaleźć opcję „Wi-Fi Direct”. W niektórych smartfonach trzeba wejść nieco głębiej w menu – np. do sekcji „Dodatkowe ustawienia” i tam odszukać to, czego szukamy. Podobnie funkcję tę powinna uruchomić osoba, do której chcemy plik wysłać.

Kiedy wejdziemy w/uruchomimy Wi-Fi Direct, telefon zacznie automatycznie wyszukiwać zgodne urządzenia w pobliżu. Gdy już znajdziemy na liście smartfona/sprzęt, do którego chcemy wysłać plik, klikamy na nie, w efekcie pojawi się na jego ekranie prośba o zgodę na sparowanie. Po udzieleniu takiej zgody oba sprzęty będą połączone. Wygląda to niemal tak samo, jak przy parowaniu za pomocą Bluetooth.

By przesłać konkretny plik, klikamy na niego (np. w galerii fotografii, czy w menadżerze plików) i wybieramy opcję „udostępnij”, pojawi się lista sposobów (chociażby e-mail, WhatsApp oraz między nimi nasze Wi-Fi Direct), następnie wskazujemy urządzenie, do którego chcemy przesłać plik (jeśli sparujemy kilka urządzeń i wszystkie będą w pobliżu, lista stanie się dłuższa). Po wybraniu i zatwierdzeniu rozpocznie się transfer. Szybkość przesyłu zależy od możliwości anteny wolniejszego z urządzeń – nowoczesne smartfony zwykle obsługują sieci Wi-Fi 5 oraz Wi-Fi 6, co powinno skutkować przesyłem o prędkości bliskiej nominalnemu maksimum.

Tomasz Sławiński