Sztuczna inteligencja – nowa? Nie do końca
Sztuczna inteligencja w grach komputerowych nie jest wcale, jak mogłoby się wydawać, absolutną nowością. Pojawiła się stosunkowo dawno temu i towarzyszy im w zasadzie od samego początku – najstarsze eksperymenty z SI w grach miały bowiem miejsce już w latach 60. XX wieku, kiedy to powstawały pierwsze w ogóle gry komputerowe. Jednym z najwcześniejszych przykładów programu tego typu z zaimplementowanymi elementami przypominającymi sztuczną inteligencję była gra "Spacewar!", stworzona w 1962 roku na uniwersytecie MIT. W tej skromnej, jak na dzisiejsze standardy grze, statki kosmiczne były sterowane przez graczy lub przez komputer z wykorzystaniem prostych algorytmów SI. W kolejnych dekadach rozwój tej technologii w grach postępował stopniowo. W latach 70. i 80. pojawiły się tytuły, w których komputer sterował przeciwnikami gracza, wykorzystując różne strategie i bardziej złożone algorytmy. W miarę rozwoju technologii komputerowych i wzrostu mocy obliczeniowej sztuczna inteligencja w grach stała się coraz bardziej zaawansowana. W 1997 komputer IBM Deep Blue pokonał nawet mistrza świata w szachach Rosjanina Gary’ego Kasparowa…
Współczesne gry komputerowe wykorzystują natomiast zdecydowanie bardziej zaawansowane techniki sztucznej inteligencji (np. uczenie maszynowe) do tworzenia lepiej reagujących, umiejących nas zaskoczyć przeciwników. Dzięki SI potrafią oni dostosowywać się do działań gracza, podejmować decyzje na podstawie analizy otoczenia i stosować różne taktyki. Technologia w grach może również odpowiadać za generowanie realistycznego zachowania postaci pobocznych oraz sterowanie elementami świata gry, takimi jak fizyka, oświetlenie czy animacje.
Krótko mówiąc, sztuczna inteligencja pojawiła się w grach już w ich wczesnych latach rozwoju i od tego czasu stale ewoluowała, aby zapewnić bardziej zaawansowane, interaktywne i satysfakcjonujące doświadczenia dla graczy.
Od prostych algorytmów do zaawansowanej inteligencji
W przeszłości, SI w grach sprowadzała się głównie do prostych algorytmów sterowania przeciwnikami, obecnie możemy zobaczyć bardziej zaawansowane systemy SI, które są w stanie adaptować się do zachowań graczy, uczyć się na podstawie interakcji z nimi i dostosowywać poziom trudności w czasie rzeczywistym. Dobrym przykładem może być system adaptacyjnego poziomu trudności w grach, który dostosowuje wyzwania do umiejętności i doświadczenia gracza, zapewniając optymalne i satysfakcjonujące doświadczenie rozgrywki. Ponadto sprawna SI może być wykorzystywana do generowania proceduralnej (powtarzalnej) zawartości w grach, takiej jak poziomy, mapy, postacie, poboczna fabuła czy nawet dynamiczna muzyka. Uczenie maszynowe umożliwia tworzenie unikalnych, zróżnicowanych i dynamicznych środowisk, co przekłada się na większą różnorodność i dłuższe życie gier.
Sztuczna inteligencja ma również zastosowanie w systemach analizy zachowania graczy i personalizacji ich doświadczeń. Na podstawie zgromadzonych danych o graczach, komputer może dostosować zawartość, trudność, nagrody czy interakcje w grze do indywidualnych preferencji i umiejętności gracza, co prowadzi do bardziej angażującego i spersonalizowanego doświadczenia z grą. Wreszcie, współczesna SI może być wykorzystywana w grach wieloosobowych do lepszego zarządzania botami, czyli postaciami, które mogą odgrywać rolę towarzyszy lub przeciwników graczy. Dzięki temu gry wieloosobowe mogą oferować pełne i satysfakcjonujące doświadczenie nawet wtedy, gdy brakuje pełnego składu żywych graczy.
Co nowego przyniesie rozwój sztucznej inteligencji w grach przyszłości?
Sztuczna inteligencja ma ogromny potencjał, przez co z pewnością wpłynie na gry komputerowe w nadchodzących latach w bardzo różnorodny sposób. Analitycy przewidują, że znaczenie SI będzie szczególne duże w kilku podstawowych obszarach cyfrowej rozrywki:
Tworzenie inteligentnych przeciwników. Sztuczna inteligencja może umożliwić tworzenie przeciwników bardziej inteligentnych, adaptujących się do stylu gry gracza i podejmujących bardziej wyrafinowane decyzje niż dotychczas. Przeglądając współczesne fora gamingowe, bardzo często można natrafić na skargi graczy, że tworzone dziś produkcje łatwo przejść nawet na najwyższym poziomie trudności. Spostrzegawczy gracz łatwo wychwyci niuanse zachowań sztucznych postaci, przez co stają się one bardzo przewidywalne i łatwe do wyeliminowania, cierpi na tym jakość rozgrywki. Przeciwnicy przyszłości mogą analizować zachowanie gracza w czasie rzeczywistym, uczyć się z jego działań i dostosowywać swoje strategie, co prowadzi do wygenerowania bardziej dynamicznej i wymagającej, a przez to satysfakcjonującej rozgrywki.
Bardziej realistyczne interakcje komputer-gracz. Sztuczna inteligencja może pomóc w tworzeniu bardziej realistycznych interakcji z postaciami niezależnymi (NPC) w grach. NPC mogą posiadać bardziej zaawansowane modele zachowań, reagować na różne sytuacje w bardziej naturalny sposób i wykazywać bardziej autentyczne emocje, co przyczynia się do głębszego zanurzenia w świat gry.
Generowanie ciekawszych treści. SI może odegrać istotną rolę w generowaniu proceduralnym treści gry, takich jak poziomy, mapy, przedmioty czy dialogi. Dzięki temu gry mogą oferować większą różnorodność i niepowtarzalność, ponieważ systemy SI mogą tworzyć losowo generowane elementy, które spełniają określone kryteria i zapewniają ciekawe doświadczenia dla graczy, ale za każdym razem znacząco inne. W efekcie, jeśli nawet będziemy przechodzić grę wiele razy, dialogi, rozmowy, a nawet poboczna sceneria nie będą się powtarzać, przez co gra nie będzie się nudzić nawet po dłuższym czasie.
Personalizacja doświadczenia. Wykorzystanie SI może umożliwić grom przyszłości lepsze dostosowywanie się do preferencji i umiejętności gracza. Systemy SI mogą analizować styl gry, preferencje i historię gracza, aby dostosowywać trudność, proponować bardziej spersonalizowane cele czy generować treści dopasowane do indywidualnych potrzeb. W przyszłości każdy będzie mógł przechodzić gry na swój własny sposób – dziś gry wymagają określonego typu zachowań, dostępne wybory są ograniczone, za kilka lat to się diametralnie zmieni.
Tworzenie inteligentnych botów i nowych postaci w grze. Sztuczna inteligencja może być również używana do tworzenia inteligentnych botów, które mogą zastępować graczy lub współpracować z nimi w trybie wieloosobowym. Mogą one wykazywać inteligentne zachowanie, podejmować decyzje strategiczne i reagować na zmieniające się warunki, co umożliwia grę w pełni lub częściowo z udziałem SI. Wygenerowane w ten sposób postacie będą się zachowywać o wiele bardziej sensownie niż te tworzone współcześnie. Rafał Tyl, jeden z przedstawicieli branży gamingowej, szef QED Games, firmy specjalizującej się w tworzeniu rozwiązań SI stwierdził w wywiadzie, że „zadaniem twórców sztucznej inteligencji w grach jest to, aby gracz mógł uwierzyć, że za zachowaniem postaci stoi logiczna myśl, że jest to inteligentna postać, a nie po prostu bot” i to jest klucz. W pewnym momencie gracze po prostu nie będą w stanie odróżnić, czy grają z ludzkim, czy też sztucznym, wygenerowanym komputerowo przeciwnikiem.
Czy sztuczna inteligencja będzie w stanie sama tworzyć nowe gry, bez pomocy człowieka?
Obecnie sztuczna inteligencja nie jest w stanie całkowicie zastąpić programistów w tworzeniu gier. Tworzenie cyfrowej rozrywki to kompleksowy proces, który wymaga zarówno umiejętności programistycznych, jak i kreatywności, wiedzy projektowej i zdolności do rozwiązywania problemów. Chociaż SI może być narzędziem wspomagającym w niektórych aspektach tworzenia gier, to programiści pozostają i jeszcze długo pozostaną niezastąpieni w wielu kluczowych obszarach.
Tworzenie gier rozpoczyna się od tworzenia koncepcji i projektu, które wymagają ludzkiej kreatywności i wizji. Programiści mają kluczową rolę w tworzeniu scenariuszy rozgrywki, opracowywaniu mechanik, tworzeniu interfejsów użytkownika i zapewnianiu ogólnej jakości gry. Ludzie tworzą algorytmy i logikę, które kontrolują zachowanie postaci, przeciwników, fizykę gry i wiele innych aspektów. Tworzenie skomplikowanych i elastycznych systemów wymaga umiejętności programistycznych, wiedzy matematycznej i zrozumienia zasad działania świata.
Żywi twórcy gier są też odpowiedzialni za optymalizację kodu gry, aby ten działał płynnie i wydajnie na różnych platformach. Wymaga to dogłębnej wiedzy na temat architektury sprzętowej, technologii programowania i technik optymalizacyjnych, które są trudne do zautomatyzowania przez komputery. Tworzenie dobrych gier wymaga pomysłowości, innowacyjności i zdolności do myślenia poza schematami. Programiści często wprowadzają nowe rozwiązania, tworzą unikalne funkcje i eksperymentują z różnymi ideami. To właśnie ludzka kreatywność i intuicja są kluczowe w procesie twórczym.
Mimo że sztuczna inteligencja może wspierać programistów poprzez automatyzację pewnych zadań, takich jak generowanie treści proceduralnych czy testowanie gry, to jej rola jest raczej uzupełniająca i w najbliższej przyszłości z pewnością nie zastąpi realnego twórcy. Programiści nadal odgrywają i będą odgrywać kluczową rolę w tworzeniu gier, ponieważ to oni mają umiejętności i wiedzę potrzebną do opracowywania i wdrażania zaawansowanych rozwiązań. Sztuczna inteligencja może tylko efektywnie w tym pomóc.
Tomasz Sławiński
KOMENTARZE (0) SKOMENTUJ ZOBACZ WSZYSTKIE